En toen was daar vorige week ineens een video van de NOS met de naam Marsabit. Tien jaar geleden hadden we er waarschijnlijk weinig aandacht aan gegeven, maar nu we ons als Mozaiek hebben verbonden aan deze regio valt zo’n naam meteen op. En je verwacht het niet. Een video op de NOS over Kenia kan nog, maar zo specifiek over Marsabit…
En dan de inhoud. Je schrikt ervan. Eindelijk regen, maar de beelden laten een groot stuk land met alleen maar dode geiten zien. En dan wil je zo snel mogelijk weten: hoe is het met de kinderen, de gezinnen, de projecten, de kerken. Wat hebben onze vrienden daar meegemaakt en hoe is het met ze? Via onze man ter plaatse (Yator) en zijn Compassion-collega voor de regio Afrika (Silas) hebben we wat informatie gekregen die we graag met jullie delen. De laatste anderhalf jaar heeft Kenia te maken met extreme droogte. In het laatste regenseizoen viel er zo goed als geen regen en dat zorgde dat water en groen schaars werden. Er viel minder water dan er uit de aarde verdampte, in meteorologische termen: een aride of semi-aride klimaat. In een regio zoals Marsabit, waar veel gezinnen leven van wat hun bescheiden veestapel en stukje landbouwgrond opleveren, heeft dit gezorgd voor sterfte onder het vee en mislukte oogsten. En als gevolg daarvan honger onder de bevolking.
Eind januari kwam dan eindelijk de regen. Op sommige plekken een vriendelijke bui van een paar dagen. Niet genoeg, maar ook niet verwoestend. Een deel van het noorden kreeg echter te maken met één grote stortbui van een paar uur en harde wind. De uitgedroogde, ingeklonken grond kon het water niet aan en het uitgemergelde vee werd omvergeblazen en meegesleurd. Ook huizen en bezittingen zijn beschadigd door de wind.
Om maar eerst met het goede nieuws te beginnen: er zijn onder de kinderen en hun familieleden geen slachtoffers gevallen bij dit recente natuurgeweld. Daar zijn we dankbaar voor, maar tegelijkertijd delen we ook graag de uitleg die Waithaka, een Compassion-medewerker uit Maikona, daarbij geeft. "De regen en de wind kwamen onverwacht, we waren niet goed voorbereid. De koeien, geiten, schapen en zelfs kamelen die niet sterk genoeg waren, hebben het niet overleefd. Ze waren te mager geworden. Deze onverwachte tegenslag heeft veel mensen wanhopig gemaakt. Ik zag met eigen ogen herders die hulpeloos en moedeloos naast hun stervende vee zaten.” Jarso is pastor in het project waar Waithaka werkt: “Er zijn vreselijke berichten uit de buurt dat mensen het leven niet meer zien zitten. Ze zijn alles kwijtgeraakt en vinden hun leven niets meer waard. Depressiviteit en zelfdoding komen op dit moment meer voor dan anders. Het is onze bediening de bevolking te bemoedigen en een nieuwe perspectief te geven vanuit het geloof.” Waithaka: “Hoewel er geen slachtoffers zijn binnen de grote Compassion-familie, zijn de gevolgen ook voor hen natuurlijk groot. 90% van de bevolking leeft op de grens van hongersnood en ook de Compassion-families hebben een groot tekort aan voedsel en water, als we niets doen. Ook zij zijn door de overstroming vee en oogsten kwijtgeraakt. De overheid in Kenia heeft in het verleden wel veehouders gecompenseerd door het opkopen van uitgemergelde dieren, zodat ze er nieuw vee voor konden kopen. Dat helpt natuurlijk iets, maar op de lange termijn is er meer nodig om de voedselzekerheid in deze regio veilig te stellen. We moeten vooral aan de slag met lange termijn oplossingen. Een daarvan is het boren van waterputten, deze ondergrondse bronnen gaan onze landbouw en veeteelt helpen om ook in tijden van droogte te zorgen voor eten en inkomen voor de bevolking van Marsabit.” HELP MEE AAN EEN STRUCTURELE OPLOSSING In 2021 zijn we als Mozaiek Kenia het waterproject gestart. Bij alle 16 kerken zijn 1 of meerdere watertanks geplaatst om regenwater op te vangen of om water dat vanuit een tankauto wordt aangeleverd hygiënisch op te slaan. Hiermee worden de projectlocaties voorzien van water. Maar hier stopt onze ambitie niet, want ook de gezinnen in de dorpen rondom de kerken moeten voorzien worden van een stabiele bron van water. Hiervoor is eind 2021 de eerste waterput geslagen. De komende jaren willen de kerken in Marsabit nog 13 waterputten laten slaan.
Waterputten zijn een relatief grote investering. De kosten per waterput bedragen €50.000,-. Maar daarmee is er wel een duurzame watervoorziening, waarmee ook in tijden van extreme droogte er waterzekerheid is. Ook geven waterputten in sommige delen toegang tot irrigatie, wat de land- en tuinbouw stimuleert en daarmee ook de werkgelegenheid. In 2022 willen we drie waterputten slaan. Help jij mee om de mensen in Marsabit te voorzien van hun eerste levensbehoefte? Klik hier voor meer informatie en draag ook een steentje bij! |